Verrassende manier waarop eetlust wordt beïnvloed door vet, spieren en botten

Het beheersen van eetlust is buitengewoon complex, waarbij onze spieren, vet en botten allemaal een rol spelen bij het reguleren ervan. Laten we erin duiken.

Lichaamsvet en lipostat

We weten wat lichaamsvet is, maar wat in het land van voeding is lipostat? Dat zoeken we hier gelijk uit. "Lipo" komt van het Griekse woord voor vet, en "stat" verwijst naar het in stand houden van iets - denk aan de thermostaat en hoe je hiermee de centrale verwarming kunt regelen. Dus lipostat zou iets zijn dat helpt bij het reguleren van lichaamsvet, zoals leptine.

Leptine is een hormoon dat wordt geproduceerd door lichaamsvet. Over het algemeen geldt dat hoe meer lichaamsvet je hebt, hoe meer leptine je aanmaakt. Gewoonlijk zorgt leptine ervoor dat je minder eet door het deel van de hersenen dat je eetlust regelt, de hypothalamus, te beïnvloeden.

Toen leptine voor het eerst werd ontdekt, werd gedacht dat het mogelijk zou zijn om de eetlust onder controle te houden door mensen met leptine te injecteren. Maar experimenten bleken niet helemaal succesvol.

Mensen met veel lichaamsvet hebben veel leptine, dus waarom vallen ze niet af door een verminderde eetlust? Nou, het blijkt dat ze waarschijnlijk iets hebben dat leptineresistentie wordt genoemd. Hun lichaam is al zo lang blootgesteld aan hoge niveaus van leptine dat ze de gevoeligheid ervoor hebben verloren. En nog vervelender, als mensen afvallen of gewoon een tijdje calorieën verminderen, daalt het leptinegehalte, waardoor hun eetlust omhoog schiet.

Je kunt je leptinegehalte verhogen door meer te eten, vooral koolhydraten. Maar haast je niet om al het brood en pasta van de wereld te eten - deze toename is van korte duur, dus het is onwaarschijnlijk dat je op deze manier op de lange termijn zult afvallen.

Botten

In een onderzoek een paar jaar geleden voerden onderzoekers in Zweden een experiment uit op muizen die ze kunstmatig zwaarder maakten. In de loop van twee weken verloren deze kunstmatig zwaardere muizen gewicht door lichaamsvet in vergelijking met de muizen die geen extra gewicht hadden. Waarom gebeurde dit? Welnu, de onderzoekers stelden zichzelf dezelfde vraag. Ze merkten dat de muizen met het extra gewicht minder aten dan de andere muizen. Maar dit kwam niet door leptine.

Het bleek dat het gewichtsverlies allemaal te danken was aan osteocyten, een soort botcel. De osteocyten in de beenbotten van de muizen konden gewichtsverandering detecteren. Dus toen de wetenschappers het gewicht aan de muizen toevoegden, detecteerden de botcellen het extra gewicht, stuurden een signaal naar de hersenen van de muis met de mededeling: "we zijn nu te zwaar, misschien moet je wat minder eten", en de muizen verloren gewicht. De onderzoekers noemden dit gewichtscontrolesysteem de gravitostat - de zwaartekracht was betrokken bij het reguleren van het lichaamsgewicht.

Dit is waarom de studie relevant kan zijn voor mensen. Velen van ons brengen een groot deel van de dag zittend door. Op ons werk, op het woon-werkverkeer, 's avonds tv kijken. Deze inactiviteit betekent dat onze botten het lichaamsgewicht niet zo goed kunnen detecteren als wanneer we de hele dag rechtop zouden staan. Het domino-effect hiervan is dat de eetlust niet dienovereenkomstig wordt gereguleerd.

Dit is momenteel allemaal zeer wetenschappelijke theorie en er is meer bewijs nodig om dit te ondersteunen. Een groep wetenschappers besloot te onderzoeken of iets soortgelijks ook bij mensen gebeurt.

Een groep deelnemers met obesitas werd geselecteerd om rond te lopen met gewichtsvesten. Het gewicht was ongeveer 11% van hun lichaamsgewicht en ze droegen het gedurende drie weken acht uur per dag. Het bleek dat deelnemers in gewichtsvesten meer lichaamsgewicht en lichaamsvet verloren, maar geen spiermassa, dan de controlegroep, die geen gewichtsvesten droeg. Onderzoekers denken dat dit gewichtsverlies te wijten is aan verminderde eetlust en niet meer calorieën verbranden.

Spier

Spieren zijn vooralsnog een mysterieuze manier waarop ons lichaam de eetlust kan beheersen. Er is momenteel geen wetenschappelijke term voor, dus Richie heeft zijn eigen term bedacht: sarcostat. "Sarc" komt van het Griekse "sárx", wat vlees of spier betekent.

Wanneer mensen proberen af ​​te vallen zonder een vorm van weerstandstraining te doen, verliezen ze vaak zowel lichaamsvet als spiermassa. We hebben al vastgesteld dat wanneer we lichaamsvet verliezen, onze leptinespiegels afnemen, maar het blijkt ook dat onze spiermassa de leptinespiegels kan beïnvloeden. Wanneer we spiermassa verliezen, zien we een verandering in bepaalde hormonen die in onze spieren worden geproduceerd. Zo gaat de hoeveelheid ghreline, die de eetlust opwekt, omhoog. Ten tweede kan minder spiermassa leiden tot een afname van een eiwitboodschapper genaamd myostatine - dit stopt de spiergroei. Dus wanneer myostatine daalt, gaat een ander molecuul, insuline-achtige groeifactor (IGF's) genaamd, omhoog, en dit verhoogt ook de eetlust.

De reden voor dit? Het lichaam probeert spiermassa te behouden, dus wanneer het een verlies in spiermassa detecteert, verhoogt het de eetlust om te proberen wat aan te komen en spieren terug te krijgen. De daling van myostatine zou ook helpen bij extra spiergroei.

Dus, is spiergroei gelijk aan verminderde eetlust? Helaas weten we het niet - er is nog veel meer onderzoek nodig voordat we die vraag kunnen beantwoorden.

Bericht om mee naar huis te nemen

Dus daar heb je het: het lichaam werkt op mysterieuze manieren. Onze hersenen, botten, spieren en hormonen zijn allemaal betrokken bij het complexe proces van eetlust. De wetenschap verklaart er nogal wat van, maar er valt nog zoveel meer te ontdekken. Met meer onderzoek zullen we meer begrijpen over hoe onze eetlust werkt. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ben hongerig om meer te weten te komen.