Het leven is vol ups en downs. Kira weet dat als geen ander. Waar ze bijna een jaar geleden al haar dromen in duigen zag vallen door een vals-positieve dopingtest, ziet het er nu een stuk beter uit voor de topzwemster. Ze is recent verloofd en ligt op koers met haar trainingen.
We gaan eerst een kleine 20 jaar terug. Het begon allemaal in Amstelveen.
‘’Mijn moeder was de directrice van een zwembad in Amstelveen. Als baby ging ik toen al mee. Bij de club begon ik op mijn zesde met waterpolo en zwemvaardigheid. Op mijn twaalfde werd ik in het regionale team van de zwembond voor zowel waterpolo als zwemmen opgenomen. Hierdoor werd er meer getraind. Ik moest toen gaan kiezen. Of zwemmen in De Dolfijn in Amsterdam of naar Hilversum om door te gaan met waterpolo.’’Het werd zwemmen. En daar heeft Kira geen spijt van gehad. Kort na haar keuze startte het regionale talentencentrum. Ze mocht op haar veertiende meedoen aan het programma van de bond.
‘’Ik zat nog wel in Amstelveen op school. Met het openbaar vervoer was het 1.5 uur naar het zwembad. Ik zat zoveel in het ov, dat was best wel zwaar. We trainden elke middag en vier ochtenden per week. Ondanks het vele trainen was ik er nog niet heel serieus mee bezig. Ik vond op die leeftijd nog heel veel andere dingen leuk. Na het afronden van mijn havo besloot ik om mijn studie fysiotherapie nog even uit te stellen. In dat tussenjaar ben ik echt enorm veel gaan zwemmen.’’Ze zwom geweldige tijden in dat tussenjaar. Daarnaast zorgde ze voor haar zieke opa. Het maakte het een heftig jaar. Haar liefde voor zwemmen werd echter groter en ze verhuisde naar Eindhoven.
‘’Volgens mijn coach in Amsterdam was ik te goed geworden voor de jeugdploeg. Ik moest kiezen tussen Eindhoven en Amsterdam. Ik koos toen voor Jacco Verhaeren. In mijn eerste half jaar zwom ik nog in de jeugdploeg. Ik zwom 3,5 seconde PR op de korte baan en mijn eerste Nederlandse record bij de senioren.''''Wauw, dacht ik. Dit is wel heel cool. Snel daarna zwom ik mijn eerste EK en WK.’’
Foto's door Gregory Sardjoe.
Jacco Verhaeren ging echter naar Australië. Het klikte niet met haar nieuwe coach. Kira besloot abrupt te stoppen met zwemmen. Na twee weken kwam ze er achter dat ze eigenlijk helemaal niet wou stoppen met zwemmen. Het lag aan andere zaken. Ze was de enige van haar team die studeerde. De trainingen lagen haar niet. Hierdoor besloot Kira om naar Amerika te gaan.
’Twee maanden later kwam ik in Florida aan om aan mijn College te beginnen. Het was echt superleuk! Ik kreeg echt het plezier in zwemmen terug. Daarvoor ging ik ook daarheen. Het was daarnaast enorm fijn om goed te kunnen studeren naast het zwemmen. In Nederland is topsport haast niet te combineren met studie. In de zomer kwam ik steeds terug om te kwalificeren voor de Nederlandse ploeg. Het lukte echter steeds net niet.''In mei 2015 besloot Kira om weg te gaan. Uiteindelijk kwam ze in Tennessee terecht. Daar zat ze goed op haar plek.
'’Ik had zulke fantastische coaches daar. In een jaar tijd heb ik 1,2 seconde progressie gemaakt op de rugslag. Voor het eerst in vier jaar zwom ik weer een persoonlijk record, onder de 1:01. Drie weken later moest ik echter weer presteren in Eindhoven.''''Fysiologisch gezien is het haast onmogelijk om drie weken na zo’n inspanning weer te pieken. Toch lukte het. Dat was een heel bijzonder moment voor mij. Iedereen was er, familie en vrienden.’’
In 2018 besloot ze om terug te keren naar Nederland. Sindsdien gaat het enorm goed met Kira. Ze zwom het Nederlands record op de lange baan met een geweldige tijd van 59,8. De eerste Nederlandse vrouw die onder de minuut zwom.
‘’Ik had al tien keer nét boven de minuut gezwommen. Ik ben best wel een beetje blind. Vaak moest ik aan het meisje naast me vragen wat voor tijd ik gezwommen had. Toen ik echter op het scorebord keek en zag dat er geen 1 stond, ging ik helemaal los. Ik wist dat ik 59 had gezwommen. Het record was daarvoor van Femke Heemskerk. Een tijd daarvoor had mijn moeder het Nederlands record in handen. Best wel bijzonder eigenlijk.’’Toch vond Kira de vergelijking met haar moeder niet altijd even leuk.
‘’Ik ben mijn eigen persoon. Ik ben niet mijn moeder. Er staat altijd ‘dochter van’. Toen er opeens een artikel was met mijn eigen naam, zonder vermelding van mijn moeder was dat wel even bijzonder. In Amerika was het nog gekker. Daar kwamen altijd mensen naar me toe die zeiden: ‘congrats with your mum’. Ik dacht echt van, serieus… het is 30 jaar geleden.''''In Amerika ben je voor de rest van je leven een held. In Nederland kennen we die cultuur helemaal niet. Dat vind ik wel enigszins jammer aan de Nederlandse sportcultuur.’’
In december 2018 stond het leven van Kira even op zijn kop. Ze was in China voor het WK, waar ze bericht kreeg van een positieve dopingtest. Ze moest terugvliegen van de zwembond. Kira deed alsof ze enorm ziek was. Haar wereld stortte even in.
‘’Ik stond eerste op de wereldrangrijst. Ik vond het vooral heel erg dat ze het op de estafette zonder mij moesten doen. Ze hebben toen twee keer zilver en één keer brons gepakt. Wat als ik wel had kunnen meezwemmen? Dan hadden we misschien goud gewonnen. Zo’n kans krijgen we misschien nooit meer. Dat die kans mij is afgenomen, vind ik heel erg.’’
Toch mocht ze mee op trainingsstage met de Nederlandse ploeg. Kira kreeg enorm veel steun van de zwembond. De zwembond ving haar op en gaaf haar juridische steun.
‘’De coach liet iedereen bij elkaar komen en zei: ‘iedereen had dit kunnen overkomen’. Dat deed me goed. Op 11 maart belde mijn advocaat dat men de zaak had laten vallen. Dat was heel bizar, want we hadden een hoorzitting in Zwitserland de dag erna. Een week later had ik een WK kwalificatietoernooi. Mijn coach had me op het laatste moment ingeschreven.''''In Marseille had ik me opeens geplaatst voor de WK, in mijn allereerste race. Dat was zo’n ontlading. Daarna kwam echter een enorme vermoeidheid. Alle stress kwam eruit. Ik moest echt even weg.’’
Kira bleef altijd in haar zelf geloven. Van anderen trekt ze zicht niet veel aan. Op haar koelkast hangt een groot stuk papier met daarop: 58.8. Dit is de tijd die ze wil gaan zwemmen. Eén seconde sneller dan haar huidige PR.
‘’Ik geloof heilig dat ik dat kan. Ik wil dat voor mezelf bewijzen. Ik leg altijd enorm veel druk op mezelf. Ik vind het belangrijk om doelen te stellen, maar dan tastbare doelen op de korte termijn. Ik zet kleine doelen voor mezelf om het uiteindelijke doel dichtbij en tastbaar te houden.’’
