Feeds op sociale media worden vaak overspoeld met ideale lichamen: zandloperfiguren, zichtbare buikspieren en strakke dijen. Maar als je genoeg vet hebt voor ronde billen - en je bent je dagelijkse deadlifts aan het doen- zijn zichtbare buikspieren misschien geen realistisch doel. Evenzo is het waarschijnlijk dat je niet genoeg vet hebt voor die Kim K-bum als je een sixpack hebt. In de woorden van Taylor Swift: “It’s all just f***ing impossible”.
Er is de afgelopen jaren een beweging geweest in de richting van lichaamspositiviteit, inclusie en realistische lichaamsnormen in de fitnessindustrie - kledingmaten worden minder restrictief en modellen weerspiegelen steeds meer gewone mensen - maar soms voelt het alsof de representatie van lichaamstypes op sociale media de andere kant op is gegaan.
Jenny Garza is een persoon die deze trend probeert te doorbreken. Zoals veel vrouwen is Jenny op een lange journey geweest met haar lichaam, haar relatie ermee en haar zelfvertrouwen. Ze is open en eerlijk over de uitdagingen waarmee ze wordt geconfronteerd - en ze gebruikt ze om andere vrouwen te motiveren om te trainen voor hun gezondheid, voor de mentale en fysieke voordelen, om te leren van hun lichaam te houden, ongeacht hun vorm of grootte.
Ik sprak met Jenny om haar verhaal te horen, hoe ze haar relatie met haar lichaam ten goede heeft veranderd en welk advies ze heeft voor andere vrouwen die hetzelfde willen bereiken.
“Ik hoef mijn lichaam niet te veranderen om het waard te zijn”
Jenny, 30, komt uit Middletown, Indiana, een klein stadje in het Amerikaanse middenwesten. Ze brengt de meeste dagen door met trainen in de sportschool en het updaten van haar Instagram met geweldige workouts, waardoor andere vrouwen in staat worden gesteld om zonder grenzen te trainen.
Maar Jenny's relatie met haar eigen lichaam is niet altijd zo sterk geweest. Het heeft haar jaren gekost om dit niveau van zelfvertrouwen te bereiken - zowel binnen als buiten de sportschool.
Hoewel Jenny altijd grappig is geweest en een extraverte persoonlijkheid had, worstelde ze met haar lichaamsbeeld toen ze opgroeide.
“Ik ben altijd groter geweest, en ik kan het me herinneren, meerdere keren in mijn jeugd, zoals mijn tienerjaren en dat soort dingen, waar mijn lichaam het onderwerp van discussie was voor elke persoon in mijn leven."Toen ik opgroeide, had ik geen goede relatie met mijn lichaam, ik zou negatief tegen mezelf praten, ik zou wijde kleding dragen, niet erg zelfverzekerd zijn met wie ik was. Nu ben ik zelfverzekerder, omdat ik denk dat ik heel grappig ben en ik écht van mijn persoonlijkheid houd.”
Jenny's moeilijke relatie met haar lichaam ging door in de vroege volwassenheid. Enkele jaren geleden werd bij Jenny polycysteus ovariumsyndroom (PCOS) vastgesteld, een veel voorkomende, maar soms invaliderende aandoening waarvan wordt aangenomen dat deze bij één op de 10 vrouwen in het VK voorkomt. De diagnose beschadigde Jenny's perceptie van haar eigen lichaam nog verder.
“Waarschijnlijk tot ik 25/26 was, waardeerde ik mijn lichaam en de dingen die het voor mij deed niet echt. Met PCOS en het omgaan met hoe dat eruit ziet opgroeien, krijg je dit soort wrok jegens je lichaam omdat je andere mensen dingen ziet doen en je denkt, 'waarom werkt dit niet?'"Ik had een heel grote struggle om te geloven dat mijn lichaam alles kon of dat mijn lichaam goed genoeg was zoals het was. En totdat ik me realiseerde dat mijn lichaam goed was zoals het was, hoefde ik mijn lichaam niet te veranderen. Ja, het heeft me geholpen. Maar ik hoefde mijn lichaam niet te veranderen om het waard te zijn.”“Het heeft mijn leven gered”
Maar er zouden nog meer uitdagingen komen. Kort nadat Jenny deze doorbraak had gemaakt, maakte ze een van de moeilijkste periodes in haar leven door. Ze kreeg in 2019 een miskraam, waardoor ze zich meer dan ooit van haar lichaam losmaakte.
Om de emotionele schade te herstellen en weer in contact te komen met haar lichaam, maakte Jenny fitness tot haar doel. Maar voor het eerst was fysieke transformatie niet haar prioriteit. “In 2019 ben ik begonnen met fitnessen. Ik heb een miskraam gehad. En het was gewoon een heel moeilijke tijd in mijn leven.
“Na mijn miskraam had ik een soort verbinding met mijn lichaam. En ik besloot dat ik echt fit wil zijn, ik wil niet afvallen, ik wil geen bepaalde maat hebben, ik wil alleen fit zijn. En dat is iets waar ik echt gepassioneerd over was, omdat ik altijd op een weg van gewichtsverlies ben geweest. En die werken zeker niet altijd. Dus mijn missie was om fit te zijn. En ik begon langzaam te trainen en meer te leren in de sportschool. En ik ben zo blij dat ik dat gedaan heb, want het heeft mijn leven gered.”Sinds het begin van haar fitnessjourney, heeft Jenny ontdekt dat sommige symptomen van haar PCOS beter beheersbaar zijn - kinderen krijgen is weer een mogelijkheid - en haar zelfvertrouwen is onmetelijk gegroeid.
"Sinds ik ben begonnen, ben ik 85 pond afgevallen en heb ik veel van mijn symptomen van PCOS verminderd, wat geweldig was omdat ik 30 ben en dit is iets waar ik sinds mijn 18e mee worstel.“En voor het eerst zien mijn artsen en ik een enorm verschil in mijn cijfers. En dat is heel opwindend omdat PCOS veel onvruchtbaarheidsproblemen heeft. En een kind is iets dat ik zou willen, om een familie op te bouwen, en het is iets dat moeilijker is om te doen als je PCOS hebt. Dus dat is opwindend om meer zelfvertrouwen te hebben in mijn lichaam, maar ook meer zelfvertrouwen als ik vooruit ga met mijn lichaam en wat mijn lichaam voor mij kan doen.“Life changing”
Jenny heeft in het verleden veel soorten sporten geprobeerd, maar het is krachttraining waarvan ze heeft vastgesteld dat het het meest transformerend is voor haar mentale en fysieke welzijn.
"Ik denk dat dit waarschijnlijk mijn derde of vierde journey naar gewichtsverlies of fitness is. En dit is de eerste keer dat ik ooit krachttraining in mijn routine heb geïmplementeerd. Ik zou zeggen dat vrouwen die het vertrouwen vinden om naar de sportschool te gaan en gewichten te heffen, hun leven kunnen veranderen. Omdat ons wordt geleerd: 'oh, je moet geen gewichten heffen, omdat je er dik van wordt', of andere dingen over de sportschool die niet waar zijn.'Het vertrouwen dat Jenny in de sportschool heeft opgebouwd, is ook vertaald naar haar bredere leven.
"Het vertrouwen dat ik krijg als ik me sterk voel, als ik een PR hebt, of als ik naar de bench ga en kan opwarmen met wat de persoon voor mij ook achterliet, dat geeft me een zelfverzekerd gevoel, ik heb het gevoel dat dat een hele grote impact heeft. Omdat je niet gelooft dat je dit soort gewicht kunt tillen en als je dat wel doet, je je sterk en krachtig voelt. Dat geeft ons het vertrouwen om in onszelf te geloven, door te gaan en het beste ervan te maken.”"Je struikelt over me met een sportbeha?"
Vertrouwen in de sportschool kan tijd kosten. Niemand komt binnen en weet precies wat alle apparatuur is of wat het doet. En dit gevoel van intimidatie is vaak intenser voor mensen met een groter lichaam.
Jenny voelde zich aanvankelijk zo, maar na verloop van tijd kreeg ze meer zelfvertrouwen en een gevoel van verbondenheid.
"Er is altijd een gebied dat lijkt op een afgelegen gebied en een hoek. En de eerste zes maanden trainde ik gewoon in die hoek. En als er iemand was, toen ik naar de sportschool ging, zei ik tegen mezelf: 'Ik moet ergens anders gaan trainen'."Maar na zes maanden begon ik langzaam meer vertrouwen in mezelf te krijgen, en toen dacht ik: 'Ok, ik ga naar buiten om de gewichtsruimte te vinden' of 'Ik ga de dumbbells gebruiken die er zijn' en begon langzaam naar de eigenlijke sportschool te gaan en deze te gebruiken.''Vertrouwen in wat je doet is één ding, maar vertrouwen in wat je draagt kan een hele andere uitdaging zijn voor vrouwen. Jenny weet dit maar al te goed, vooral als ze uit een klein, conservatief stadje komt. Maar net als vertrouwen met fitnessapparatuur, wint langzaam en gestaag de race.
"Ik dacht gewoon, ik begin gewoon met een crop-top en ik ga van daaruit verder en kijk hoe ik me daarbij voel. Maar eerlijk gezegd, toen ik eenmaal een sport-bh begon te dragen tijdens het sporten, dacht ik: 'oh, het kan me echt niet meer schelen. Laten we dat gewoon altijd dragen’."Maar het kostte me ongeveer een jaar om vertrouwen in mezelf te krijgen, niet eens alleen in de sportschool, maar echt zelfverzekerd zijn in het leven. En ik kom uit een klein stadje in Indiana. Heel conservatief dus. En ik krijg altijd een oordeel over mij omdat ik een sport-bh draag. Maar zelfs daarmee omgaan, maakt me nog zelfverzekerder omdat ik weet dat ik genoeg in mezelf geloof dat het me niet kan schelen wat andere mensen denken over wat ik draag.“Alsof je echt over me struikelt terwijl ik een sportbeha draag in de sportschool? Een sportbeha die is ontworpen voor in de sportschool? Maar ik bedoel, het kost tijd. Ik zou niet zeggen dat het altijd even gemakkelijk is.""Je kunt niet naar iemand kijken en zeggen, 'die persoon is gezond' of 'die persoon is ongezond'"
Jenny heeft een ongelooflijk ondersteunende groep gevonden in haar 28.000 Instagram-volgers. Maar sociale media kunnen ook een vijandige plek zijn, en ze heeft te maken gehad met tal van trollen. Haar voorkeur gaat uit naar negativiteit met positiviteit tegemoet, en haar motto van 'kill em' with kindness' faalt nooit.
“Ik ben een heel beleefd type. Maar je gaat ook niet op mijn platform komen en haat spuwen. En vaak zijn het mensen die gewoon zeggen: 'Oh, omdat je groter bent en je aan het sporten bent, promoot je obesitas', wat is letterlijk het domste is dat ik ooit heb gehoord in mijn leven."Hoe afschuwelijk het ook is, deze overtuiging dat mensen met een groter lichaam obesitas bevorderen, simpelweg door te sporten of zelfs te bestaan, is een veel voorkomende, vooral online. Het is schadelijk, regressief en - zoals Jenny suggereert - volkomen onlogisch.
"Het is waarschijnlijk de meest voorkomende reactie die je krijgt als een groter persoon in de sportschool. Ze zullen zeggen 'je promoot zwaarlijvigheid', wat echt niet klopt, want dat is eigenlijk het tegenovergestelde van wat we doen. Alleen omdat je groter bent en ruimte inneemt en in de sportschool bent.“Je kunt niet naar iemand kijken en zeggen, die persoon is gezond of die is ongezond. Dus voor iemand om te zeggen, alleen omdat je groter bent en komt opdagen en je ding doet, 'je promoot obesitas', is gewoon heel dom.“Ik promoot mensen om van hun lichaam te houden zoals ze zijn, om te bewegen en om hun water te drinken, om gezond te eten. Ik promoot een gezonde levensstijl. Maar het feit dat ik groter ben, maakt het niet irrelevant.”Bericht om mee naar huis te nemen
Jenny's energie is aanstekelijk. Hoewel ze een aantal serieuze uitdagingen in het leven heeft doorgemaakt, heeft ze door middel van fitness een manier gevonden om een gezondere relatie met haar lichaam te hebben, en als resultaat heeft ze geleerd weer van zichzelf te houden.
En ze wil dat andere vrouwen hetzelfde voelen. “Ik vertel mensen graag dat je jezelf niet met andere mensen moet vergelijken. Omdat we allemaal uniek zijn gemaakt. We hebben allemaal een unieke vorm, we hebben allemaal unieke verschillende maten en kleuren, en al die dingen. En dat is ook nog eens super krachtig. Er is niemand die precies op mij lijkt."
Ga naar Jenny's Instagram voor trainingstips, waardevol advies en tips om zelfvertrouwen te kweken.
LEES DIT OOK:
